انتقاد صریح و شدیدا "گلایه مانند" ریاست محترم جمهوری در زمین مستطیلی مدیران دولتی (پاستور) از "مدیریت دولتی کشور" در نوع خودش کم نظیر و یا شاید هم بی نظیرباشد.
از این منظر این انتقاد تهاجمی بی نظیر است که تحلیل آن و پذیرش چنین انتقادی بر خود! شبیه است به تامل بر تصمیم قاطع و کاملا فردی! یک مربی تیم فوتبال: ارایه لیست بازیکنان به باشگاه برای خرید، ارنج تیم و نیمکت نشینی بازیکنان اصلی؟! و شکست در میدان رقابت، آنگاه: عصبانیت از سیستم بازی؟!.
جناب رییس جمهورمحترم در سخنرانی اخیرشان با ذکر جملاتی، چون: مدیر ترسو. روزه سکوت گرفتن..، عدم دفاع از دولت و برنامه هایش... فقط توانستند یک پیام را به مخاطبان انتقال دهند آن اینکه: روحانی هست و برنامههایی که روی دستش مانده؟! شعارهای که " مدافع مدیر دولتی " برای تئوریزه کردن و عملی نمودن آنها وجود ندارد! خلاصهی این پیام که اگر تحلیل شود یعنی تنهایی روحانی در جمع دولتیها!.
نکته صریح در واکنش به این سخنان این است که «خودکرده را تدبیر نیست»! اولین و مهمترین ایراد کار متوجه شخص ریاست محترم جمهوری است، اگر تیم اعتدالی ایشان کاملا در یک وضعیت دفاعی محض و بدون استراتژی " محوریت با آرای مردم " چارت تیمی و سازمانی سطوح مختلف مدیریتی کشور را از آن خود کرده اند ساخته و پرداخته تصمیمات خود رئیس جمهورمحترم است.
تیمی که بدون دل سوزاندن برای تحقق شعارها و بی آنکه " خود " را هزینه کنند صرفا بدنبال هزینهی آراء مردمی در خرید، تضمین و تثبیت موقعیتهای " مقامی " خویش در آینده هستند...
طبیعی است مدیر مقام محور و پاشنه نیم ورکشیده! باری به هر جهت به فکر " وقت کشی " است دقیقا مانند بازیکنی که بدون شایستگیها در پستی به زمین بازی فرستاده شود این بازیکن، بازیکن " امید دهندهای " نخواهد بود فقط و فقط زیر توپ خواهد زد و بی بهره از " تکنیک " شخصی و " مهارت " فنی تماشاچیان هوادار تیم رقیب را به وجد میآورد؟!
بی توجهی و سهل انگاری عامدانه اتاق فکر و نزدیکان جناب دکتر روحانی در چینش یک کابینه با مختصاتی در اوج " بی وجهی سیاسی "، " درهم ریختگی تصمیمات تیم اقتصادی نوبخت باورانه " و عدم تناسب با " خواستههای ۲۴ میلیون رای " قطعا سیل نارضایتی عمومی را بدنبال داشته تا آنجا که شخص خود "روحانی " مستقیم یا غیر مستقیم نیز فریاد «تنهایی» سر زده است.
سوال اساسی این است با این عملکردهای ناصواب و مولد نارضایتی عمومی (که از همین حالا مدیران دولتی به قدرت چسبیده، روزه سکوت گرفته اند و ...) بعد از به پایان رسیدن این سه سال چه کسی از تیم اعتدالی دولت و عملکردهای روحانی دفاع خواهد کرد؟